Nadat een gezin i.s.m. kraakgroep de Pijp vrijdag 6 mei de woning aan de Lutmastraat 28a hadden gekraakt werd hun rust op maandag 9 mei bruut verstoord. Er stonden vier agenten en twee mensen van de eigenaar, woningbouwvereniging de Dageraad, voor de deur. De kraak zou niet legaal zijn en ze zouden de woning moeten verlaten. Na tussenkomst van kraakgroep de Pijp bleek er juridisch geen grond te zijn om te ontruimen.
De woning was na ruim een jaar leegstand gekraakt door een gezin met twee kinderen die op straat stonden. De woning is gelegen aan het Oude Rai terrein waar de Dageraad al langer moeite heeft de woningen te verkopen. In december 2002 kraakten we daar al woningen tijdens de zogeheten “Dageraadactie” waarna we de sleutels hebben ingelevert bij de commissie wonen, die op haar beurt beloofde de leegstand, die voortvloeit uit het verkoop beleid, aan te pakken. Sindsdien staan er nog steeds meerdere woningen leeg, al dan niet verbloemd met tijdelijke huurders.
Door afwezigheid van de betreffende buurtregiseur van politie werd de kraakzaak overgenomen door ……….. die eigenlijk buurtregiseur is in de Diamantbuurt. Ze gingen met vier agenten en twee mensen van de Dageraad verhaal halen en stonden al binnen het portiekje.
Toen de deur werd opengedaan stak deze ……… zijn voet tussen de deur met de dringende vraag of ze even binnen mochten komen. De bewoonster die alleen thuis was met haar jongste dochter had toen niet veel keus meer dan ze binnen te laten. Ook twee mensen van de Dageraad liepen zonder uitgenodigd te zijn mee naar binnen. Alle mensen verspreiden zich direct over het hele appartement, zonder de wettelijke huisvrede en de privacy van de bewoonster te respecteren. Er werd haar verteld dat de woning nog niet een jaar leeg stond, er zou nog een lekkage verholpen zijn. Ook zou de woning net verkocht zijn. Deze informatie zou in de stukken staan die de Dageraad had meegenomen. De bewoonster heeft de stukken echter niet in mogen zien, dus kon ze zo niet zelf controleren of het verhaal klopte en werd haar niet de mogelijkheid gegeven inhoudelijk het tegendeel aan te kunnen tonen. Hoor en wederhoor in kraakzaken en etentuele ontruimingsprocedures werden hier met voeten getreden. Echter het eenzijdige verhaal van de dageraad was voor de diender genoeg om haar te adviseren te vertrekken en haar te vertellen dat het allemaal niet kon.
Zij moest zich identificeren, toen zij dit in eerste instantie niet wilde, werd haar te kennen gegeven dat als ze zich niet zou identificeren meegenomen zou worden naar het buro.
Vragen naar de identificatie waarbij de eigenaar van een gekraakte woning bij is is niet alleen buiten je boekje gaan maar ook inbreuk op het beschermen van privecie gevoelige informatie.
Daarbij komt dat ook in een gekraakte woning sprake is van huisvrede en dat de politie totaal geen gronden hadden om de bewoonster om haar id te vragen, laat staan ook gegevens op te schrijven van haar kind die ook de hele tijd aaanwezig was.
Door de manier van optreden kreeg de bewoonster het idee dat ze de woning direct moest verlaten en vroeg of ze nog wel tijd had haar man te bellen om zo de gedwongen op straat zetting uit te kunnen voeren. Haar man belde de kraakgroep waarvan al vrij snel iemand ter plaatse kwam, die duidelijk maakte dat dit niet de gang van zaken is, buiten alle proporties. De kraakgroep eiste inzage in de papieren en met de betrokken personen een gesprek op het kantoortje van de buurtregiseur. Aldaar bleek dat de bewuste agent geen bewijzen had voor een onrechtmatige kraak. Sterker nog, hij had de stukken van de Dageraad niet eens ingezien. Dit bewijst dat de agent geheel op eigen initatief tot ontruiming over wou gaan zonder dat er juriediesche gronden bekend waren. Normaliter word een strafrechtelijke ontruiming besloten door een officier van justitie. Dat de dageraad heelmaal niet de juiste papieren had voorgelegd en dat dus de politie met intimidatie en bluf een gezin met kinderen of straat probeerde te zetten.