KRAKEN VAN KRIMINELEN
door de bewoners Van Ostadestraat 137
(Januari 2006)
Van misdaad naar bouwprojekt
Dat de georganiseerde misdaad in de Amsterdamse wijken tot onrust leidt
is vooral te zien rondom de roemruchte Apollolaan. Inmiddels kun je een
heuse thema-wandeltocht houden. Van plekken waar vastgoed-bazen zijn
geliquideerd naar plekken waar justitie invallen heeft gedaan. Achter
de vastgoed-b.v.’s waar je dan langs loopt die nog niet de media hebben
gehaald, vermoed je dan al gauw het ergste.
Het zijn echter niet de kastelen en de villa’s waar het meeste geld in
gaat zitten. Paradoxaal gezien zijn dat vaak de wat meer doorsnee buurten.
Uiteindelijk is dat niet zo vreemd want in bijvoorbeeld de 19e eeuwse
gordel wordt veel verbouwd. De Kinkerbuurt, de Swammerdambuurt,
de Indische buurt, de Pijp, de Rivierenbuurt: het zijn allemaal namen met
een magische aantrekkingskracht op het kriminele kapitaal.
Het zijn dan ook niet huuropbrengsten waar de “projektonwikkelaars” naar
op zoek zijn. In vergelijking met een per etage verhuurd pand brengt
een per etage verkocht pand velen malen meer op. Maar dan moeten die
huurders er wel eerst nog uit. Met een dergelijk financieel vooruitzicht
zijn vele eigenaren al snel bereid om de handen flink uit de mouwen te
steken. Het doen vertrekken van huurders is inmiddels een winstgevende
bedrijfstak. De schandaalverhalen zijn dan ook niet van de wind.
Aangezien vele van deze amsterdamse wijken stikken van de huurders zijn
de mogelijkheden schier oneindig. De projektontwikkelaar komt al snel
geld te kort om panden aan te kopen van de traditionele eigenaars. Op haar
beurt trekt dit dan weer een aantal mensen aan met geld in overvloed. Ook
wel de bankiers van de onderwereld genoemd, zorgen zij ervoor dat criminele
gelden via allerlei constructies het vastgoed kunnen invloeien. Zwart geld
wordt zo witgewassen, de kriminelen beschikken over een wit vermogen en een aantal projektontwikkelaars en makelaars snoepen daar flink van mee.
De bouwers en de buurten
Van al deze dubieuze constructies zullen de buurtbewoners niet gauw lucht
krijgen. Zelfs de bouwvakkers die de panden daadwerkelijk verbouwen niet.
Het besef komt vaak pas op het niveau van de mensen die in de buurten onder druk staan. De huurders die gedwongen worden te verhuizen voor een
luxe-appartementen plan en de woningzoekenden die geen andere mogelijkheden hebben dan de leegstaande panden te kraken. Deze mensen zoeken al gauw steun bij elkaar, via huurdersorganisaties en krakersstrukturen. Om er vrijwel direct achter te komen dat ze vaak dezelfde tegenstanders hebben.
Het uitplaatsen van huurders, wat een mooi woord is voor wegjagen, gaat
natuurlijk samen met leegstand. Niet iedereen laat zich zomaaar uit haar
“eigen” huis gooien. Nadat eerst iedereen met mooie verhalen over
vervangende huisvesting wordt gepaaid, wordt in tweede instantie de druk
opgevoerd. Voor de achterblijvers wordt het verblijf niet zelden erg
oncomfortabel gemaakt. Veel mensen vertrekken dan ook al snel, ook omdat ze niet weten wat voor rechten ze met hun huurcontract hebben.
Soms worden er in de vrijgekomen woningen zogeheten anti-krakers geplaatst.
Dit zijn woningzoekenden die gedwongen zijn zich volledig naar de wensen
van de eigenaar van het pand te voegen. Ze zijn zo stom geweest om een
soort wurgcontract te ondertekenen. Ze betalen vaak even veel huur als
de huurders, maar kunnnen er daarentegen elk moment uit gezet worden. Dit staat in scherp contrast met het huurrecht. Tegenover huur betalen staat
ook het recht op een vaste woning en het onderhoud dat daarbij hoort.
Het is dan ook niet zo gek dat mensen hier op een gegeven moment genoeg van hebben. Huurders gaan op hun strepen staan en woningzoekenden gaan de leegstaande panden kraken. Zoals altijd geldt helaas ook hier dat de brutalen de halve wereld hebben. Toch is dat hier maar goed ook: anders hadden de projektonwikkelaars de andere helft ook ingepikt. Het behoud van de buurt voor de buurt vereist soms een heel aktieve opstelling.
Kraken op buurtniveau tegen de kriminelen
In de Van Ostadestraat wordt veel verbouwd. Veel panden kunnen inderdaad
wel een oppepper gebruiken. Omdat er vrij weinig in handen is van
bijvoorbeeld woningbouwcorporaties zijn het vaak de dubieuze figuren die
als eerste in het gat springen. Eigenaren die een grote verbouwing niet
zien zitten verkopen de boel aan de vlotte jongens met grootse plannen.
Voor de ingewijden voert een wandeling door de straat langs vrijwel alle
grote namen van de vastgoed-criminaliteit. Je bent blij als je een stel
bouwvakkers tegenkomt die gewoon wel voor een kleine particulier werken.
Het verhaal achter een van de panden in de straat was wel erg bont. Er was
een bloedige liquidatie voor nodig om het verhaal echt boven water te
krijgen. Op 31 Oktober 2005 wordt de (ex-)advocaat Evert Hingst voor zijn
huis, om de hoek bij de Apollolaan doodgeschoten. Hingst is in Juni van dat
jaar vrijgelaten nadat hij in April was gearresteerd. In mei werden in zijn
kantoorkluis wapens gevonden. In September 2004 deed Justitie ook al een
inval op het advocatenkantoor Toenbreker aan de Keizersgracht waar Hingst
werkt. Dan al ziet men in hem een actieve expert in het juridische gedeelte
van het witwassen van uit drugs verkregen winsten. Tevens zou zijn naam dan al op “dodenlijsten” staan.
Hingst is degene die in Januari 2005 nog het pand Van Ostadestraat 137
heeft aangeschaft. In Juni 2005 legt Justitie beslag op het pand. Midden
2004 had de laatste bewoner het pand verlaten. Sindsdien is er met een
slakkengangetje een verbouwing gaande: het werk ligt vaker stil dan dat het
voortgaat. Na de dood van Hingst is de maat vol en kort daarna, in december
2005 kraken wij, vijf woningzoekenden het pand. We gaan direct aan de slag
om het pand weer bewoonbaar te maken. Een klus waar we voorlopig nog wel
even zoet mee zijn.
De buurt in handen van de buurt
Naast het opkomen voor onze eigen woonbehoefte, kiezen we ook concreet
ervoor om naar buiten te komen met het duistere verhaal achter dit pand,
dat bepaald niet alleen staat in de buurt. We hebben contact opgenomen met het stadsdeel en hen een brief gestuurd met vragen over dit pand. Deze brief concentreert zich voornamelijk op een persoon. Dit is Roger Horn, een
man met behoorlijk wat panden in de buurt, maar ook met een vastgoed-bv
“C.C.Faas Vastgoed” in een kantoorvilla aan de beruchte Apollolaan.
Roger Horn is degene die de leiding had bij de verbouwing van de Van
Ostadestraat 137, maar die ook bij andere panden met Hingst betrokken bleek te zijn. Wij hebben dan ook zo onze vragen over in hoeverre Horn betrokken is bij de kriminele vastgoed wereld.
Hoe het ook zal blijken te zijn met deze meneer Horn, panden moeten op een gegeven moment verbouwd worden: maar liever niet door kriminelen. Wij dragen graag ons steentje bij om er voor te zorgen dat kriminelen met hun
geld niet de buurt overnemen. Of wij in dit pand op een gegeven moment zelf als huurders kunnen blijven wonen of anderen, een ding staat voorop:
De buurt in handen van de buurt!
De bewoners van de
Van Ostadestraat 137