Op zaterdag 18 februari organiseren de krakers en huurders van de Bakkerblokken, gelegen rond het Henrick de Keijserplein, een protesttocht door de Pijp. Dit is een protest tegen de plannen van G.W. Bakker die al jaren bezig is de huurders van de panden hun huis uit te krijgen om plaats te maken voor luxe appartementen. Het is voor de huurders onmogelijk na de verbouwing in hun oude huis terug te komen. Uit protest tegen de plannen van Bakker en ter ondersteuning van de huurders zijn in februari 2004 zeven etages in de Bakkerblokken gekraakt.

Bakker probeert zijn plannen met de panden al jaren tegen de wil van de huurders door te drukken. Volgens zijn plannen moeten de huurders vertrekken, waarna de huidige 60 sociale huurwoningen tot 34 luxe appartementen omgebouwd worden. Bakker heeft het kortgeding dat hij tegen de huurders heeft aangespannen om hun uitplaatsing af te dwingen verloren. Bakker kon volgens de rechter onvoldoende aantonen dat renovatie en verkoop noodzakelijk zijn. Ook heeft hij onvoldoende gekeken of er alternatieven mogelijk zijn waarbij het de huurders na de renovatie wel terug kunnen komen. Toch weet Bakker van geen ophouden: het hoger beroep is inmiddels aangetekend en Bakker heeft aangegeven desnoods tot aan de hoge raad door te procederen. Voor de huurders betekend dit dat de onzekere positie waarin ze al jaren verkeren nog langer zal voortduren.

Bakker beroept zich bij zijn plannen steeds op de het zogenaamde differentiatiebeleid van het stadsdeel en de gemeente. Met de uitvoer van zijn plannen zou hij bijdragen aan de differentiatie van het woonaanbod en zo het stadsdeel ondersteunen bij de uitvoer van haar plannen. Het differentiatiebeleid in de Pijp is momenteel echter aan het doorslaan en het aandeel sociale huurwoningen in de Pijp dreigde enige tijd geleden al onder de streefcijfers van de Centrale Stad te zakken. De plannen van Bakker zullen tot gevolg hebben dat er nog meer luxe appartementen in de Pijp komen terwijl de oorspronkelijke bewoners gedwongen worden de buurt te verlaten. Met hen zal ook de sociale structuur van de buurt verdwijnen.

Wij vinden deze situatie ontoelaatbaar en eisen van Bakker dat hij van zijn plannen afziet, de woningen direct opknapt en weer in de sociale verhuur doet.

Wij eisen dat het stadsdeel afstand neemt van Bakkers plannen zodat hij het gemeentebeleid niet langer als legitimatie kan gebruiken om huurders op straat te zetten. Het stadsdeel moet opkomen voor haar bewoners. Onder geen beding mag zij meewerken aan gedwongen uitplaatsing van huurders.

De protesttocht begint om 14.00 op het van der Helstplein. De protesttocht zal eerst de Bakkerblokken aan doen en vervolgens langs een aantal plekken in de buurt voeren waar ook het een en ander mis is op woongebied. Na afloop is er eten in de Molli (van Ostadestraat 55hs)

De huurders en krakers van de Bakkerblokken.

Guido Zijlstra – 08.02.2006

Guido Zijlstra

Zoals reeds aangekondigd heeft projectontwikkelaar Gerard W. Bakker Hoger Beroep aangetekend tegen het vonnis van de kantonrechter. Deze oordeelde medio december 2005 dat de bewoners van de Henrick de Keijserstraat in Amsterdam hun woningen niet hoeven te verlaten.

Bakker probeert het Gerechtshof ervan te overtuigen dat de kantonrechter ten onrechte heeft geoordeeld dat geen sprake is van ‘dringend eigen gebruik’. Het gebruik is wel degelijk dringend, nu Bakker uitvoering geeft aan gemeentelijk beleid. Hij is daar zelfs nadrukkelijk om gevraagd door het stadsdeel Oud-Zuid, zo stelt Bakker in een omvangrijke dagvaarding die vorige maand aan een twintigtal bewoners werd betekend.

Het Hoger Beroep spitst zich in belangrijke mate toe op de beweerdelijke medewerking van het stadsdeel Amsterdam Oud-Zuid aan het project. Bakker stelt in 1999 tijdens de oplevering van een 25-tal koopappartementen in de Karel du Jardinstraat te zijn benaderd door toenmalig stadsdeelvoorzitter Ger de Visser, met het verzoek nòg een project in De Pijp te realiseren. Partijen hebben hierover herhaaldelijk telefonisch overleg gevoerd, hetgeen heeft geresulteerd “in de afspraak dat Bakker zou omzien naar een geschikt project,” aldus de dagvaarding. Bakker heeft vervolgens aan het stadsdeel ‘voorgesteld’ om tot aankoop van de panden in de Henrick de Keijserstraat over te gaan, waarop het stadsdeel positief reageerde: er werd een ambtelijke projectleider aangesteld en de plannen werden door Bakker, het stadsdeel en het Ontwikkelingsbedrijf in november 2001 gezamenlijk gepresenteerd aan de bewoners. Toen bleek dat de zaak politiek gevoelig lag is er een kentering gekomen in de houding van het stadsdeel, aldus Bakker.

Uit het feit dat het stadsdeel het project heeft aangemerkt als ‘stadsvernieuwingsproject’ blijkt bovendien dat Bakker, samen met het stadsdeel, uitvoering geeft aan gemeentelijk volkshuisvestelijk beleid. Het woningaanbod in De Pijp is eenzijdig en Bakker zorgt voor differentiatie, zo legt Bakker uit in de 29-pagina’s tellende dagvaarding, waarin volop wordt verwezen naar beleidsstukken van het stadsdeel Oud-Zuid en de gemeente Amsterdam. De huurders dienen te vertrekken voor het algemene belang dat Bakker nastreeft, is de conclusie. “Weliswaar hebben de bewoners een individueel belang bij handhaving van de huurovereenkomst, maar dit belang dient naar het oordeel van Bakker uiteindelijk te wijken voor het directe belang van Bakker bij realisatie van het project en het algemene belang van de gemeente en het stadsdeel bij de uitvoering van de stedelijke vernieuwing,” aldus nog steeds de projectontwikkelaar, die hiermee kennelijk wil aangeven ook namens het stadsdeel te procederen.

In eerste aanleg is reeds door de advocaat van de bewoners uiteen gezet dat Bakker een gekleurde uitleg geeft aan de geschiedenis. Uit diverse correspondentie van het stadsdeel Oud-Zuid blijkt dat Bakker steeds is duidelijk gemaakt dat het hem weliswaar vrij staat het project te realiseren, doch dat het stadsdeel tegenstander is van gedwongen uitplaatsingen van huurders. Het betoog van Bakker vond ook bij de kantonrechter geen gehoor: “Bakker beroept zich er nog op dat hij met haar plannen als het ware de verlengde arm van het stadsdeel is. Het is evenwel eigen initiatief van Bakker geweest om tot aankoop over te gaan. Het stadsdeel heeft in elk geval in een latere fase juist aangegeven dat er van wordt uitgegaan dat bewoners niet tegen hun wil zullen worden uitgeplaatst,” aldus het vonnis van de kantonrechter van 20 december 2005.

De advocaat van de bewoners kan het stadsdeel Oud-Zuid om procedurele redenen niet als getuige laten horen. Het Wijksteunpunt Wonen Oud-Zuid heeft daarom, met het oog op het aangekondigde Hoger Beroep, het stadsdeel in december 2005 verzocht helderheid te brengen in deze kwestie, door een verklaring af te geven waarin zij haar eigen rol uiteen zet. Partijen steggelen immers over de vraag welke rol het stadsdeel Oud-Zuid moet worden toegedicht, terwijl het stadsdeel zich zelf lange tijd heeft gehuld in stilzwijgen. Inmiddels hebben de fracties van de PvdA, D’66, Groenlinks en Vereniging Oud-Zuid zich (opnieuw) tegen het gedwongen vertrek van huurders verklaard wanneer een eigenaar plannen heeft om woningen samen te voegen. Ook geven zij aan de lezing van Bakker, dat hij de panden op verzoek van het stadsdeel zou hebben aangekocht, niet te kunnen onderschrijven. Het dagelijks bestuur van het stadsdeel heeft zich in gelijke zin uitgelaten.

Naar verwachting zal het Gerechtshof binnen enkele maanden een hoorzitting houden over de zaak.