De laatste tijd is er veel te doen rond het Verbindingsblok in de Amsterdamse Pijp. De woningen, eigendom van corporatie Eigen Haard, moeten worden gesloopt. De corporatie heeft het plan alleen koopwoningen voor terug te bouwen. De huurders verhuizen uit en de leeggekomen woningen worden een voor een gekraakt. Een actieve groep krakers opende onlangs buurtcafé Eigenaardig in een van de ruimtes. Tijd om de achtergrond, geschiedenis en de plannen van Eigen Haard met dit blok eens tegen het licht te houden.
In 1996 is het grootste deel van het blok in handen van Eigen Haard gekomen in het kader van de Convenant Kleine Beurtbezit. Corporaties kregen met enorme subsidies van de gemeente veel particulier bezit in handen om voor verhuur en onderhoud zorg te dragen. Door de slechte staat van de woningen ontstond al vroeg her en der leegstand in het blok. Begin jaren 90 zijn al verschillende woningen in het blok gekraakt. Een aantal van deze etages kregen na actievoeren een huurcontract en werden zodoende gelegaliseerd. Ook Eigen Haard verzuimde onderhoud te plegen. Al jaren werd er gezegd dat ze wilden gaan renoveren of slopen. Later kwam de nadruk op slopen te liggen.
In augustus van 2004 kwam een plafond naar beneden gekomen tijdens een heftige regenbui. Een aantal huurders en krakers begonnen hierop een bewonerscommissie. De bewonerscommissie was succesvol. Met pijn en moeite dwong zij af dat tenminste weer klein onderhoud werd gedaan en de huur vanwege het achterstallige onderhoud werd verlaagd. De Eigen Haard contactpersonen meldde toen dat de verplichtingen die voortkwamen uit het Convenant al een tijd van tafel waren.
Dus de directie van Eigen Haard ging zich bezinnen op andere plannen. Wat de eerste, oorspronkelijke, plannen van Eigen Haard waren is onduidelijk. Of ze er überhaupt waren valt te betwijfelen, maar het zal allicht ingehouden hebben dat de huizen in ieder geval voor sociale huur bewaard bleven. De verzelfstandiging van de corporaties en het zogenaamde differentiatiebeleid hebben het landelijke politieke klimaat verandert. Eigen Haard grijpt nu haar kans om binnen te lopen door een blok, dat ze op basis van gemeenschapsgeld praktisch gratis gekregen hebben, om te zetten in cash.
De panden zijn echt slecht. Veel bewoners woonden jarenlang in een soort ‘moderne krotten’. De huurders vonden sloop dus niet vreemd, maar schrokken wel dat sloop 30-70 procent betekende. Er zou dus maar 30% sociale huur teruggebouwd worden. Voorjaar 2007 bleek dat ook die 30% sociale huur niet meer wordt gerealiseerd, ze verpatsen alle nieuwbouw. Er zijn bouwtekeningen, maar geen sloopvergunning, dus echte plannen… Want met de reputatie van Eigen Haard, valt te betwijfelen of ze werkelijk aan de slag gaan.
Wat het meest storend is aan deze hele geschiedenis is dat corporaties nu in de mogelijkheid zijn met goedkeuring van de (lokale) overheid vrijwel gratis verkregen woningen om te zetten in veel geld. Vanuit hun logica als zelfstandige ondernemingen die winst moeten opbrengen, is het wel te verklaren. Het is moreel en ideologisch echter op geen enkele manier goed te keuren. Want wonen is een mensenrecht maar wordt op deze manier gedegenereerd tot ordinaire handelswaar die in de uitverkoop staat.